Υγιεινιστικές κοκορομαχίες;

Παρασκευή 13 Νοέμβρη. Γνώριμο: όταν “κάτι δεν πάει καλά” (και ο καθένας μπορεί να ορίζει κατά βούληση το τι σημαίνει το”καλά” και το “άσχημα”) η ευθύνη είναι της κυβέρνησης. Της όποιας κυβέρνησης. Αυτή η “εσωτερίκευση” απλουστεύει τα θέματα, εξάπτει τα νόμιμα (δηλαδή εξημερωμένα) πάθη, ανακυκλώνει τα μυαλά (δηλαδή: μπλέντερ!) και προσφέρει μια (επιφανειακή) σιγουριά: αν δεν έχει τοένα κυβερνητικό κόμμα τις λύσεις θα τις έχει το άλλο…

Κι αν όλα πηγαίνουν καλά μ’ έναν τρόπο που διαφεύγει από όλους αυτούς, “πολιτικούς” εκπροσώπους και εκπροσωπούμενους; Αν η θανατοπολιτική, η δημιουργική λογιστική θανάτου, η “κοινή δεξαμενή”, οι λαθροχειρίες στο μέτρημα, η ακαταλληλότητα των PCR τεστ, αν όλα αυτά δουλεύουν όπως θα ήταν αναμενόμενο; Κι αν αυτό δεν είναι ελληνικό χαρακτηριστικό, ελληνική αποκλειστικότητα; Εν τέλει: αν το «φως στην άκρη του τούνελ» (γελοία κοινοτοπία) φαίνεται ήδη, με το logo της pfizer, της moderna, της astrazeneca και οποιασδήποτε άλλης απ’ τις μαφιόζικες φαρμακοβιομηχανίες; Τότε ποιοί απ’ τους «εκπροσώπους του λαού» έχουν αντιρρήσεις· και ποιές;

Η ασταμάτητη μηχανή κρίνει ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τις ομιλούσες (και τις σιωπηλές…) κεφαλές των καθεστωτικών κομμάτων και οργανώσεων να καταλάβουν, έστω και στοιχειωδώς, σε ποια ιστορική φάση του καπιταλισμού ζουν. Ένα παράδειγμα: οι διαμαρτυρίες για τις ελλείψεις του δημόσιου συστήματος σε γιατρούς και νοσοκόμους… Ναι, αν το κριτήριο είναι το παλιό, φορντικό, «εργοστασιακό» μοντέλο για τα νοσοκομεία λείπουν πολλοί. Στην γειτονική ιταλία λείπουν ακόμα περισσότεροι (για 50.000 μιλούν κάποιοι)… Όμως όταν το καλά προβεβλημένο θέαμα του Θανάτου είχε εστιάσει στο Bergamo, οι caradinieri που τώρα προσπαθούν να κάνουν σημαία τους τις «ελλείψεις», δεν μετρούσαν αυτές. Μετρούσαν φέρετρα, τρώγοντας όλο το «τυράκι» της θνησιμότητας του covid…

Πράγματι. Αν το κριτήριο είναι τα συστήματα δημόσιας υγείας όπως διαμορφώθηκαν επί κεϋνσιανισμού, τότε οι ελλείψεις είναι πολλές… Όμως αν αυτοί που χρησιμοποιούν αυτές τις ελλείψεις απλά σαν “αντιπολιτευτικό ξεκάρφωμα” (τώρα που νομίζουν ότι “τα πράγματα δεν πάνε καλά”) ήταν τίμιοι με τους εαυτούς τους και είχαν στοιχειώδη γνώση του ιστορικού, πολιτικού, ιδεολογικού και “επιστημονικού” περιβάλλοντος μέσα στο οποία ζουν, θα έπρεπε να υπερασπιστούν εξ αρχής τους αιρετικούς “ειδικούς”!! Γιατι αυτοί ήταν που σε μεγάλο βαθμό προσπαθούν να διασώσουν αυτήν την “παλιά” αντίληψη για την δημόσια υγεία! Ναι, ακριβώς αυτοί! Και καθόλου οι άλλοι, με τα “μοντέλα πρόβλεψης”, τις στατιστικές θανάτου και τις εξαιρετικές δημόσιες σχέσεις (δηλαδή την γερή άρθρωσή τους με τους δημαγωγικούς μηχανισμούς!). Αυτοί που υπερασπίστηκαν το “παλιό” σύστημα ήταν εκείνοι που φώναζαν απ’ την αρχή (ειδικά όταν επιβλήθηκαν σαν “υγιειονομική λύση” τα πραξικοπήματα και οι γενικές απαγορεύσεις…) τί είναι αυτά που κάνετε; απλά θα βασανίσετε τον κόσμο! δεν σταματάει έτσι μια πανδημία! δεν έχουμε / έχετε ιδέα γι’ αυτόν τον ιό και απλά φυλακίζεται τον κόσμο, για να πείτε ότι “κάνετε κάτι”! το μόνο που θα πετύχετε είναι να απλώσετε την διασπορά του ιού σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου!!! Πράγμα που έγινε…

Ναι, κάτι τέτοια έλεγαν οι αιρετικοί – όταν οι σημερινοί “αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση” φώναζαν (μερικοί συνεχίζουν να φωνάζουν ακόμα) ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ!!! – ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ!!! Ποτέ δεν κατάλαβαν και ούτε θα καταλάβουν ποτέ ότι είναι η τρομοεκστρατεία που “φορτώνει” τα νοσοκομεία τα οποία ταυτόχρονα εκκενώνονται! Ποτέ δεν κατάλαβαν και ούτε θα καταλάβουν ότι χωρίς τρομοεκστρατεία πολύ λιγότεροι θα κατέφευγαν, νομίζοντας ότι όπου νάναι θα πεθάνουν, στις πόρτες της “βαριάς νοσηλείας” – η οποία, μπορεί μεν να κάνει το καθήκον της, αλλά έχει ελάχιστα να τους προσφέρει! (Μπορεί όμως να τους σκοτώσει, όπως σκότωσε την περασμένη άνοιξη δεκάδες χιλιάδες, κάνοντας πειράματα με τοξικά κοκτέιλ – καθώς, αν το “σύστημα κάνει ό,τι μπορεί”, κανείς δεν θα το κατηγορήσει, όλοι θα συμβιβαστούν απλά με την μεγάλη φονικότητα του ιού…).

(φωτογραφία: Ποιός είναι, τελικά, ο προδότης; Ποιός υπονόμευσε τα αμυντικά σχέδια των στρατηγών; Οι νέοι; Ή οι τουρίστες; Κι αν οι τουρίστες ήταν νέοι; Αν οι νέοι ήταν τουρίστες; Μήπως αντί για την εξόντωση των ηλικιωμένων στα γηροκομεία πρέπει οι κοινωνίες – πάντα για το καλό της δημόσιας υγείας – να καθαρίσουν τους νέους; Μήπως να επιβληθεί με νόμο ο smart tοurism;

Τελικά: υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;)