Δημιουργική λογιστική θανάτου: η αποκάλυψη (2)

Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Με αυτά τα δεδομένα, το μόνο ακριβές και έντιμο θα ήταν να πει κάποιος: α) 7.910 άτομα που πέθαναν στα ιταλικά νοσοκομεία είχαν βγει «θετικά» (με άχρηστα τεστ…), β) 230 απ’ αυτά πέθαναν όντως ΑΠΟ πνευμονικές επιπλοκές λόγω της μόλυνσής τους από τον sars-cov-2, γ) οι υπόλοιποι 7.680 πέθαναν ΜΕ τον κορωνοϊό…  αλλά μας διέταξαν να μην τα πολυψάχνουμε όταν συμβαίνει το κακό και, αφού ήταν ΜΕ, να γράψουμε «τυφλά» ότι πέθαναν ΑΠΟ… Πράγμα που έκανε αυτήν την μάλλον βαρετή δουλειά της αιτιολόγησης πολύ πιο εύκολη∙ τόσο εύκολη ώστε δεν χρειαζόταν καν να την κάνουμε εμείς (οι θεράποντες / επιβλέποντες γιατροί), αλλά μπορούσε να την κάνει ο οποιοσδήποτε…

Κατά την καθόλου ταπεινή μας άποψη τα στοιχεία του ISS όταν τραβηχτούν απ’ τα στενά ιατρικά πλαίσια και εννοηθούν στα πολιτικά πλαίσια (στα οποία πραγματικά ανήκουν) δείχνουν ότι οι θάνατοι που μπορούν όντως να αποδοθούν στον τσαχπίνη είναι το 2,9%, έστω 3% της «κοινής δεξαμενής»!!

Αυτό για την ιταλική περίπτωση, απ’ την αρχή της τρομοεκστρατείας ως τις 5 Οκτώβρη του 2021, σημαίνει 3.914 «θύματα της covid» – και όχι 130.468 όπως θέλει η δημιουργική λογιστική θανάτου. Ούτε ένας παραπάνω!!! Γιατί; Επειδή οπουδήποτε υπήρχε μια (τουλάχιστον) επιπλέον νοσηρότητα απαγορεύτηκε να αξιολογηθεί σαν αιτία-θανάτου! Επειδή, εν τέλει, οπουδήποτε η βιοπολιτική του κράτους/κεφάλαιου αποκτά το μονοπώλιο των ορισμών και της διαχείρισης (για παράδειγμα: στο τι είναι «έγκλημα» και ποιες είναι οι σωστές ποινές…) η πραγματικότητα παραμορφώνεται. Τόσο όσο χρειάζεται για να ταιριάζει και να δικαιολογεί / νομιμοποιεί την άσκηση της εξουσίας. (Αν θεωρήθει «αντικειμενική» η αντίληψη των εγκληματολόγων του συστήματος, τότε σχεδόν όλοι οι ρομά μπορεί να θεωρηθούν εγκληματίες… για παράδειγμα).

Όταν οι πολιτικές βιτρίνες διέταξαν ότι από δω και στο εξής θα θεωρείστε όλοι άρρωστοι έδειξαν την απόφασή τους να διαστρέψουν και να κωδικοποιήσουν την πραγματικότητα κατά τα συμφέροντα του συμπλέγματος. Η διαταγή ήταν απόλυτα διαφανής και ως προς το νόημα και ως προς τους σκοπούς της. Δυστυχώς οι υποτελείς δεν κατάλαβαν…

Το θανατόμετρο των αφεντικών του συμπλέγματος ήταν (και παραμένει) πολιτικό εργαλείο – εργαλείο τεχνικής της εξουσίας. Γι’ αυτό όχι απλά δικαιούμαστε αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το αμφισβητήσουμε (μαζί με τους σχεδιασμούς και τις προθέσεις τους) πολιτικά – σαν τέχνη της αντιεξουσίας!…