Κυριακή 3 Γενάρη. Η εσώτερη mohican ιδιοσυγκρασία της ασταμάτητης μηχανής βρίσκει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ίσως, ίσως λέμε, ο λευκός, χριστιανός, πρωτοκοσμικός «σωτήρας του κόσμου» προσφέρει πρώτη φορά μια πραγματική υπηρεσία σ’ αυτόν τον «άλλο» κόσμο: θα πιεί ο ίδιος τα δηλητήρια που προόριζε για εξαγωγή! Κι αν συμβαίνει έτσι, τότε προκύπτει αυτό: η δυτική ιμπεριαλιστική καταστροφικότητα επιστρέφει στην έδρα της…
Απ’ την άλλη το είχαμε πει από νωρίς: από γεωπολιτική άποψη ο σχεδιασμός που αναδύθηκε απ’ το θρυλικό Event 201 απέτυχε. Αντί το «κακό» να σκάσει πρώτα στον «αναπτυσσόμενο κόσμο» ώστε ο λευκός κλπ να τρέξει όλο αγάπη για τον συνάνθρωπο και για την ζωή του, να εγκαταστήσει νέες βάσεις 4ης βιομηχανικής επανάστασης, έσκασε στον ανταγωνιστή καπιταλισμό / ιμπεριαλισμό, δίνοντας του και ένα προβάδισμα αντίδρασης / δράσης 2 μηνών.
Τι κάνεις μετά απ’ αυτό σαν βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα; Αναθεωρείς τις προτεραιότητές σου, τι άλλο; Τι διαφορετικό κάνουν οι ceo δηλαδή; Αντί να φακελώσεις πρώτα τους τριτοκοσμικούς και μετά τους πρωτοκοσμικούς, ξεκινάς απ’ αυτούς τους τελευταίους (ελπίζοντας ότι, τουλάχιστον, θα έχεις μια πειθαρχημένη μάζα στο εσωτερικό σου) και … βρίζεις το Πεκίνο που σου χάλασε το κόλπο…
Η αξιοποίηση της βιομετρίας δεν αλλάζει – φυσικά. Απλά το πρωτοκοσμικό πειραματόζωο / μάζα δεν δείχνει ιδιαίτερο ενθουσιασμό για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής. Φανατικοί υπέρ της υπάρχουν βέβαια, αλλά είναι κρίμα που δεν δηλώνουν διαθεσιμότητα να κάνουν όχι 1, όχι 2, αλλά 10 και 20 shots ο καθένας.
Αυτά τα αξιοθρήνητα (από κάθε άποψη…) «το εμβόλιο είναι ασφαλές, εμβολιαζόμαστε ΟΛΟΙ … ο πολιτικός τόνος είναι το ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ» θυμίζουν εκείνα τα παλιά και εξίσου αξιοθρήνητα «το πολιτικό καθήκον είναι να φάμε λαχανικά ΟΛΟΙ!»… Αν η ασταμάτητη μηχανή δεν κάνει λάθος (και δεν κάνει…) ήταν Μάης του 1986 και κάποιοι όφειλαν να αποδείξουν ότι το ατύχημα στον σοβιετικό πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ ήταν ψέμα της αντίδρασης, και ότι κανένα ραδιενεργό νέφος δεν έφυγε ποτέ από κει πηγαίνοντας δυτικότερα μολύνοντας τις καλλιέργειες.
Η πρώτη επανάληψη της ιστορίας είναι φάρσα; Ή η δεύτερη και η πρώτη είναι η τραγωδία;
Υ.Γ.: Υπάρχει πάντως και η πιο κωμική πλευρά. Το μυστικό της ευτυχίας έχει ελληνική προέλευση, και ιδού η απόδειξη (πολλές ευχαριστίες στον Μ. και στα κόκκινα μαντήλια):
Να και ένα παλληκάρι απ’ το Villabaho: