Επιστήμη;

Τρίτη 22 Δεκέμβρη. Ακρογωνιαίος λίθος της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (σίγουρα στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, αλλά και οπουδήποτε αλλού είναι αναγκαία η βίαιη αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών σαν προϋπόθεση της καπιταλιστικής αναδιάρθωσης) είναι οι λεγόμενοι «ασυμπτωματικοί». Τί είναι οι «ασυμπτωματικοί»; Είναι αυτοί / ες που έχουν «κολλήσει» τον ιό, αλλά δεν έχουν συμπτώματα… Μ’ άλλα λόγια είναι εκείνοι κι εκείνες που δεν αρρωσταίνουν… άρα έχουν ανοσία! Είναι προκλητικά ενδιαφέρον (από την άποψη της εργατικής κριτικής) το πόσο εύκολα εκείνο που θα έπρεπε να θεωρηθεί σαν κοινωνικό πλεονέκτημα, το γεγονός δηλαδή ότι πολύ μεγάλο μέρος των κοινωνιών έχει φυσική ανοσία απέναντι στον «φονιά», μετατράπηκε σε «κατάρα» και σε «μαζική απειλή» αλλάζοντας απλά, πολύ απλά, τις λέξεις!!!

Και γιατί όλοι εκείνοι / ες (η μεγάλη πλειοψηφία όλων των δυτικών κοινωνιών) που έχουν φυσική ανοσία (δηλαδή: δεν αρρωσταίνουν απ’ τον τσαχπίνη ακόμα κι αν «κολλήσουν»…) μετατράπηκαν σε απειλή ως «α-συμπτωματικοί»; Επειδή ενώ δεν αρρωσταίνουν μεταδίδουν τον ιό… Μπορεί να τον μεταδίδουν σε άλλους που δεν θα αρρωστήσουν· κι αυτοί σε άλλους που επίσης δεν θα αρρωστήσουν· αλλά τελικά (έτσι ξετυλίχτηκε το θεώρημα) κάποιος (ηλικιωμένος…), στην άκρη μιας αλληλουχίας απεριόριστων φάσεων, θα αρρωστήσει… και πιθανόν να πεθάνει…

Χωρίς την μετατροπή της φυσικής κοινωνικής ανοσίας στο αντίθετό της, σε «α-συμπτωματικότητα», με μια επιτήδεια λεκτική διαστροφή· και χωρίς την επένδυση αυτής της νέας κατάστασης, της «α-συμπτωματικότητας», με φονικές ιδιότητες (στην άκρη μιας πανταχού παρούσας «μολυσματικής αλυσίδας» που έγινε η εννόηση των κοινωνικών σχέσεων) τίποτα απ’ αυτά που ζήσαμε και ζήσατε το 2020 δεν θα είχε συμβεί!!! Ούτε το θανατόμετρο, ούτε το κρουσματόμετρο, ούτε η θανατοπολιτική, ούτε οι «κοινές δεξαμενές», ούτε τα άθλια pcr, ούτε τίποτα…

Έχουν οι κινέζοι υπήκοοι (και το καθεστώς τους) τέτοια εργαλεία; Απ’ ότι φαίνεται όχι… Ποιός έφτιαξε αυτήν την ιδέα της μολυσματικής «α-συμπτωματικότας» που, αν λεγόταν με το πραγματικό της όνομα στο δεύτερο σκέλος θα ήταν μολυσματική ανοσία και θα προκαλούσε σοβαρή απορία έως βαθιά δυσπιστία; Και γιατί αυτή η μολυσματική «α-συμπτωματικότητα» ταιριάζει τόσο καλά στις «ικανότητες» των mRNA πλατφορμών σύμφωνα με τις ως τώρα δηλώσεις των ίδιων των κατασκευαστών τους;

Ξέρουμε πως και που φτιάχτηκε αυτή η ιδέα! Στη Μόναχο: μια κινέζα στέλεχος επιχειρήσεων (κάτοικος Σαγκάης), που βρισκόταν στην πόλη ανάμεσα στις 19 και 22 Γενάρη για επιχειρηματικά ραντεβού, θεωρήθηκε σαν η «πρώτη α-συμπτωματική» στην ευρώπη, που μετέδωσε τον ιό σ’ έναν κατά τα υπόλοιπα υγιή 33χρονο γερμανό επιχειρηματία. Αποδείχθηκε πως επρόκειτο για ψέματα: η κινέζα ΕΙΧΕ (τα βασικά) συμπτώματα ευρισκόμενη σε γερμανικό έδαφος… αλλά κανείς γερμανός ερευνητής δεν την ρώτησε (εκ των υστέρων) γι’ αυτά!!! No problem: μερικές φορές χρειάζονται και οι λαθροχειρίες… Το ότι η «α-συμπτωματικοί» είναι μεταδότες κηρύχτηκε πια σαν επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός.

Και ήταν ένα «επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός» κρίσιμης σημασίας για όσα ήταν απαραίτητο να ακολουθήσουν (και) στον δυτικό κόσμο. Διότι εάν επρόκειτο να μεταδίδουν τον ιό ΜΟΝΟ όσοι / όσες αρρώσταιναν (με πυρετό, έστω δέκατα· βήχα· και τα υπόλοιπα ήπια συμπτώματα) τότε θα ήταν εξαιρετικά απλή μια οδηγία προς τον πληθυσμό: όσοι αρρωσταίνετε καθήστε σπίτια σας, πάρτε αναρρωτική άδεια απ’ την δουλειά (αν δουλεύετε) και κρατάτε αποστάσεις απ’ τους οικείους σας… πιείτε και κανά ζεστό, καυτό, να αντιμετωπιστεί το «κακό» έγκαιρα, στο λαιμό σας… Αλλά νωρίς νωρίς το 2020 η «επιστήμη» (ή, πιο σωστά, εκείνο το τμήμα της που κοιμάται αγκαλιά με τα αφεντικά σε μια πολύ μακρόχρονη σχέση) ΔΕΝ εξυπηρετούνταν έτσι… Χρειαζόταν η (ιδεολογική…) κατασκευή μιας ανεξέλεγκτης απειλής· η απειλή μιας θανατηφόρας μόλυνσης που θα μπορούσε να προκύψει από οποιονδήποτε, οπουδήποτε· η απειλή που (κατάλληλα διδαγμένη…) θα αγκάλιαζε τους πάντες και τα πάντα.

Ναι λοιπόν. Η κατασκευή της ιδέας του «μολυσματικού α-συμπτωματικού» ήταν επιστημονική. Επιστημονικότατη! Μόνο που αποδείχθηκε γρήγορα ότι η κατασκευάστρια επιστήμη δεν ήταν η (καλώς εννοούμενη) ιατρική. Ήταν η πολιτική οικονομία, ήταν η κοινωνιολογία της κυριαρχίας, ήταν η ανθρωπολογία του πολέμου.

Το ότι και γιατροί την υιοθέτησαν δεν είναι παράξενο… Πόσοι απ’ αυτούς ερευνούν τι έντιμα και χωρίς ιδιοτέλειες;