Σάββατο 14 Νοέμβρη. … Στην ιατρική ξεκινάμε πάντα απ’ τον άνθρωπο: τον / την εξετάζουμε, συγκεντρώνουμε τα συμπτώματά του / της και τα αντικειμενικά κλινικά ευρήματα, και στη βάση μιας κλινικής προσέγγισης όπου η επιστημονική γνώση και η εμπειρία αλληλοσυμπληρώνονται, διατυπώνουμε διαγνωστικές υποθέσεις. Μόνο ύστερα απ’ αυτά προχωράμε στις κατάλληλες εξετάσεις, επιλεγμένες με βάση την κλινική προσέγγιση. Συγκρίνουμε διαρκώς τα αποτελέσματα των εξετάσεων με την κλινική κατάσταση του ασθενούς (συμπτώματα και ευρήματα), η οποία έχει προτεραιότητα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο στον καθορισμό των αποφάσεών μας και των θεραπειών που επιλέγουμε.

Σήμερα οι κυβερνήσεις, υποστηριζόμενες απ’ τις επιτροπές τους, μας αντιμετωπίζουν με τον ανάποδο τρόπο βάζοντας πρώτη την εξέταση, και διαμορφώνοντας ύστερα μια κλινική απόφανση που έχει επηρεαστεί απ’ αυτό το αρχικό τεστ, το οποίο είναι αβέβαιο εξαιτίας της υπερευαισθησίας του….

Σ’ αυτές τις δύο σύντομες παραγράφους (ο τονισμός στο πρωτότυπο) μπορεί (όποιος ενδιαφέρεται και καταλαβαίνει) να διαπιστώσει τόσο τον ριζικό μετασχηματισμό που ολοκληρώνεται σε σχέση με το τι είναι η “ιατρική” (σε εισαγωγικά η λέξη) μέσα απ’ την τρομοεκστρατεία και την αξιοποίηση του covid… όσο και (σε γενικές γραμμές) την σύγκρουση που εξελίσσεται μέσα σ’ αυτό που λέγεται «ιατρική κοινότητα», για την οποία είπαμε δυο τρεις κουβέντες χτες (υγιεινιστική αναδιάρθρωση 1, 2, 3). Είναι μικρό μέρος από ένα άρθρο με τίτλο The COVID-19 RT-PCR Test: How to Mislead all Humanity. Using a “Test” to Lock Down Society γραμμένο απ’ τον γάλλο αναισθησιολόγο Pascal Sacre στο site Global Research (5 Νοέμβρη 2020).

Το άρθρο αναφέρεται στην εξέταση RT-PCR , της οποίας η ακαταλληλότητα για διαγνωστική χρήση + την “κακομεταχείρισή” της παράγουν μαζικά και σε μεγάλους αριθμούς “κρούσματα”… Ποινικοποιημένες καταστάσεις και αριθμούς που στη συνέχεια επιδεικνύονται σαν η “επιστημονική απόδειξη” της αναγκαιότητας της τρομοεκστρατείας, των καθολικών απαγορεύσεων, και τα υπόλοιπα γνωστά. Έχουμε γράψει ήδη γι’ αυτό το τεστ, και παρότι το συγκεκριμένο άρθρο έχει επιπλέον στοιχεία και παραπομπές δεν θα επανέλθουμε εδώ.

Το θέμα μας είναι διαφορετικό. Αυτό που παρατηρεί ο Sacre, δηλαδή το να μπαίνει το «κάρο» (οι εξετάσεις) μπροστά απ’ το άλογο (την κλινικά παρατηρούμενη συμπτωματολογία) είναι πράγματι καινούργιο; Ή μήπως έχει καθιερωθεί σιωπηλά μεν αλλά σε μεγάλη έκταση στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες, έτσι ώστε (σε σχέση μ’ αυτήν την ανατροπή) η θανατοπολιτική του 2020 να είναι η κεφαλαιοποίηση μιας ήδη αποδεκτής και διάχυτης αντίληψης περί υγείας, αρρώστιας, σώματος, ιατρικής, θεραπείας, κλπ;

Υποστηρίζουμε ότι συμβαίνει το δεύτερο. Πριν το «check up» (οι προληπτικές εξετάσεις…) γίνουν η κοινοτοπία και η υποχρέωση του καθενός / της καθεμιάς προς τον Εαυτό του / της, είχε γίνει τηλεοπτικό σήριαλ για όλη την οικογένεια (κατ’ αρχήν στον καναδά). Ήταν μόλις το 1963….