Δευτέρα 14 Ιούνη>> Όσοι / όσες ενδιαφέρονται και κάνουν τον κόπο να μαθαίνουν (όλους αυτούς τους μήνες) το τι επιβάλλεται σε μια σειρά ευρωπαϊκών κράτων, θα συμφωνήσουν: κάτι «περίεργο» συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία α λα ελληνικά. Δεν θα αραδιάσουμε τα συμπτώματα αυτού του «περίεργου». Το τελευταίο, όμως, είναι το πιο δηλητηριώδες: οι φήμες, οι απειλές και πιθανόν οι γκουβερνοαποφάσεις για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό. Όχι, αυτό δεν συμβαίνει παντού εις τα ευρώπας και δεν έχει σχέση (όπως σχεδόν τίποτα) με υγιειονομικούς σκοπούς!
Πριν συνεχίσουμε δύο μικρές υπενθυμίσεις. Πρώτον, ούτε την 1η ούτε την 2η βιομηχανική επανάσταση οι εξουσίες εντός ελλαδιστάν τις πέρασαν κατά τα «μέσα πρότυπα» άλλων ευρωπαϊκών κρατών! Το κρίσιμο ήταν ο έλεγχος της εντόπιας εργατικής τάξης· κι εκεί (μάρτυρας ο 20ος αιώνας) οι ντόπιοι προεστοί και κοτζαμπάσηδες ΔΕΝ υιοθέτησαν τον Κεϋνσιανισμό (όταν αυτό έγινε, στα ‘80s, είχε ήδη αρχίσει να «ξεπερνιέται» διεθνώς – και προκάλεσε χρεωκοπία στα τέλη της δεκαετίας). Και δεύτερον, η διαχείριση του «σκανδάλου novartis» στο ελλαδιστάν ΔΕΝ έχει καμμία σχέση με το πως αντιμετώπισαν την ίδια ιστορία άλλα κράτη (: υπήρξε ανάλογο «σκάνδαλο» και αλλού). Με απλά λόγια στο ελλαδιστάν ΔΕΝ άγγιξε κανείς τις ιερές αγελάδες του «ιατρικού σώματος», παρότι οι αμερικανικές έρευνες για το θέμα είχαν πλήρη στοιχεία, «ονόματα και διευθύνσεις» των εκατοντάδων γιατρών που δωροδοκούσε η συγκεκριμένη φαρμακομαφία. Με δυο λόγια: το ελλαδιστάν ήταν και παρεμένει play ground για τις φαρμακομαφίες σε ασυνήθιστο βαθμό, με πρωτοφανή ευκολία και με διακομματική συναίνεση, σε σύγκριση με ευρωπαϊκά (και όχι μόνο) κράτη· κι αυτό το ξέρουν τόσο οι φαρμακομαφίες όσο και οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες…. Η γενική σιωπή για τις δωροδοκίες είναι (ποιός δεν το καταλαβαίνει) μια μορφή πολιτικής προσόδου για τους δωροδοκούμενους.
Η σχέση κράτους και κεφάλαιου προσδιορίζει έτσι κι αλλιώς τις καθεστωτικές «πολιτικές». Αν υπάρχει (και υπάρχει) μια «ανορθόδοξη» (αν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι· αν και δεν σπάνια στον καπιταλιστικό πλανήτη…) σχέση κράτους και κεφάλαιου στο ελλαδιστάν, αυτή οπωσδήποτε θα αναδυθεί στη διάρκεια αυτής της «μεταβατικής περιόδου» προς την 4η βιομηχανική επανάσταση· και οπωσδήποτε θα είναι βίαιη και αυταρχική. Μέσα στις γενικές τάσεις μεν· αλλά με «υπερβάλλοντα ζήλο»…
Γιατί, λοιπόν, το ρημαδογκουβέρνο (και πρακτικά όλο το κηφηναριό των πολιτικών βιτρινών δια της σιωπής) «κουνάει το δάκτυλο» απειλώντας ότι θα επιβάλει ουσιαστικά στρατιωτικό νόμο πρώτα στους υγιειονομικούς, ύστερα στους εκπαιδευτικούς και όπου αλλού γουστάρει; Αν αλλού η «κατάσταση εξαίρεσης» έχει υπάρξει, ιστορικά, όντως «εξαίρεση», για το ελλαδιστάν είναι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της εξουσίας – πράγμα που σημαίνει ότι το playground των φαρμακομαφιών μπορεί να συμπληρωθεί! (Και μην πει κάποιος αφελής ότι το ελλαδιστάν είναι «μικρή αγορά»…. Μια χαρά είναι και σαν «αγορά» και σαν in vivo δοκιμαστικός σωλήνας…)
Πάντα η «έκτακτη ανάγκη» μεθοδευόταν απ’ τα ντόπια αφεντικά με το ένα τους μάτι στις διεθνείς συμμαχίες και στις γεωπολιτικές προσόδους που επεδίωκαν ή/και απολάμβαναν. (Όπως ακριβώς υποδείκνυαν τα «μεγάλα αφεντικά» οι ιδιοκτήτες των πλωτών εργοστασίων).
Μπορούμε τώρα να εντοπίσουμε «υγιειοπολιτικές» προσόδους; Τι συμφωνίες έχουν γίνει μεταξύ γκουβέρνου και «επενδυτών» όπως η microsoft και η pfizer, που αποτελούν βασικό τμήμα της σπονδυλικής στήλης του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος; Τι συμφωνίες έχουν γίνει μεταξύ γκουβέρνου και της σκιώδους palantir; Τι «δεσμεύσεις» έχουν αναληφθεί έναντι ποίων ανταλλαγμάτων;
Κάποιοι «καλοθελητές» θα πουν ότι κάνοντας τέτοιες ερωτήσεις βλέπουμε φαντάσματα…. Αμ δε! Τα ερωτήματα είναι πολύ περισσότερα απ’ όσο νομίζουν· και σε κάποια υπάρχουν απαντήσεις…