Τα κλειδιά του εφιάλτη 3

Δευτέρα 19 Απρίλη>> Απ’ το 40.00 και μετά) Εδώ ο Velot ξεκαθαρίζει την στατιστική απάτη, στην οποία έχει αναφερθεί και η ασταμάτητη μηχανή. Αν ο τσαχπίνης ξεκίνησε από κάποιον «ασθενή 0» αυτό οφείλεται στο ότι κάθε ιός – τεχνητός 100% ή 80% ή 50% – χρειάζεται, απλά, έναν «ασθενή 0», μια αφετηρία μέσα σε 7,5 δισεκατομύρια ανθρώπων. Κι εδώ επίσης ο ενσωματωμένος απ’ τους υποτελείς νεοφιλελευθερισμός / ατομισμός γίνεται «χαριστική βολή»: Μια πιθανότητα στα 100 εκατομύρια; Σιγά!

Η αντίστροφη «κοινή δεξαμενή»! Αλλά δεν είναι έτσι, ειδικά όταν γίνονται βιοτεχνολογικά πειράματα και σχεδιασμένες μεταλλάξεις τόσο ιών όσο και ανθρώπινων κυττάρων / οργανισμών – σε τεράστια έκταση. Αποικιοπιοείται απ’ τους γενετιστές το ανθρώπινο «οικοσύστημα» στο σύνολό του!

(Από το 42.00 και μετά): Και να η ερώτηση των πολλών δισεκατομυρίων: γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθεί γενετική μηχανική για να αντιμετωπιστεί κάτι για το οποίο υπάρχουν και «παραδοσιακά», συμβατικά μέσα;

Έλα ντε!!! Ο Velot (υποθέτουμε ότι) ξέρει την απάντηση· αυτοπεριορίζεται όμως στο να κάνει μόνο την ερώτηση… Γιατί, λοιπόν;

Δεν θα επαναλάβουμε πράγματα που έχουμε γράψει ξανά και ξανά… Η απάντηση δεν τελειώνει απλά και μόνο στην «επιλογή τεχνολογιών»! Αφορά ολόκληρη την τρομοεκστρατεία, με όλα τα ψυχο-ιδεολογικο-πολιτικο-αριθμητικά εργαλεία της, που συνεχίζεται σε συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη για να εξασφαλίσει την χωρίς πολλά πολλά αποδοχή της γενετικής μηχανικής! Αν ο δυτικός high tech καπιταλισμός (γενικά) και το σύμπλεγμα (ειδικά) δεν βρισκόταν σ’ εκείνο το σημείο «ωρίμανσης» ώστε να επιτεθούν βίαια για να επιβληθουν όσο πιο γρήγορα μπορούν, τότε τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν εδώ και 14 μήνες δεν θα είχε συμβεί· και ο τσαχπίνης θα είχε περάσει απαρατήρητος… Καθόλου τρόμος, καθόλου πανικός, κανένα πραξικόπημα, καμμιά ιατρική βία, κανένα πείραμα, καμμία ψυχοσυναισθηματική και διανοητική κατάρρευση των υπηκόων, καμμία «εξαφάνιση της γρίπης» (!!!)… Εν τέλει θα είχαν πεθάνει απ’ τις όποιες πνευμονίες πολύ λιγότεροι!

Δεν είναι, λοιπόν, μια ερώτηση που απαντιέται με την επιλογή κινέζικων εμβολίων, παρά μόνο σ’ ένα μόνο μέρος της. Όχι ασήμαντο, αλλά μόνο ένα μέρος. Δεν βρισκόμαστε μπροστά στο ράφι ενός φαρμακείου ψάχνοντας την λιγότερο φονική «λύση»· βρισκόμαστε σ’ έναν οικονομικό, ιδεολογικό, τεχνολογικό, πολιτικό και γεωπολιτικό κυκλώνα…

Το παρελθόν δεν πρόκειται να «αναβιώσει», παρά μόνο σαν ηττοπαθής και ανιαρή νοσταλγία. Το κρίσιμο ζήτημα είναι αν το (καπιταλιστικό) μέλλον θα μας ισοπεδώσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο· ή αν θα υπάρξουν εκείνα τα έξυπνα, «διαβασμένα» και μαχητικά κοινωνικά υποκείμενα που θα σηκώσουν ανάστημα…