Δευτέρα 5 Απρίλη>> …Την αρχή έκανε η ιταλική κυβέρνηση επιχειρώντας να βάλει ένα δυναμικό φρένο στη διασπορά του SARS-CoV-2 στα νοσοκομεία της χώρας (ιδιωτικά και δημόσια), επιβάλλοντας ως υποχρεωτικό τον εμβολιασμό τους έναντι της λοίμωξης Covid-19, με τη σχετική απόφαση να συμπεριλαμβάνει και τους φαρμακοποιούς…
Μ’ αυτό τον διθυραμβικό τόνο (όπου λέξεις του είδους “δυναμικό φρένο” ενισχύουν τον έπαινο…) ένα απ’ τα εντόπια καθεστωτικά δημαγωγικά μήντια πριν 2 ημέρες ξεκίνησε τον εντόπιο χορό των κανιβάλων. Για την ακρίβεια ανέλαβε την ενίσχυση της προπαγάνδας του, αφού είχε προηγηθεί το “εργαστήριο μελέτης ιατρικού δικαίου και βιοηθικής της νομικής σχολής του ΑΠΘ” που γνωμάτευσε ότι ο καταναγκαστικός πλατφορμιασμός κάθε γιατρού και νοσοκόμου είναι υπέρτερη “αξία”! Ζηλεύουν οι νομικοί την δόξα των ναζί; Γιατί όχι;
Φώναξε κανένας στις 7 Οκτώβρη του 2020 ότι “η δημοκρατία νίκησε τον φασισμό”; Ξέρετε κανέναν τέτοιον; (Ναι οι αφελείς είναι πολλοί…) Τραγικό λάθος κυρίες και κύριοι: ο φασισμός είναι παντρεμένος εδώ και χρόνια με αυτό που εμφανιζόταν ως πρόπερσι (και όχι μόνο στα μέρη μας) σαν δημοκρατία ενώ ουσιαστικά ήταν ολιγαρχία· και τώρα, χάρη στους “βιοηθικούς”, τους “μπηχεβιοριστές”, τους δημαγωγούς, τους γενετιστές, τις big tech κι όλο το σκυλολόι των κοκα-λωμένων γιάπηδων της αναδιάρθρωσης, του “big reset” και του “new normal”, προσπαθεί να φτάσει στο καπιταλιστικό ιδεώδες: την απολυταρχία.
Υποτίθεται πως η “άρνηση” εκατοντάδων γιατρών και νοσοκόμων να πλατφορμιαστούν με επικίνδυνες πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είναι πρόκληση … στη δημόσια τάξη! Το “ψεκά” είναι ξεπερασμένος χαρακτηρισμός σε βάρος τους· τώρα υπονοείται ζήτημα “εγκληματικότητας”. Στα σαπισμένα μυαλά τόσο της εξουσίας όσο και των followers της δεν υπάρχει χώρος ούτε καν γι’ αυτό το απλό ερώτημα: μα καλά πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι (που είχαν αναγορευτεί σε «ήρωες» – τι έγιναν εκείνα τα απογευματικά παλαμάκια;) έκαναν την δουλειά τους τόσους μήνες ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ; Ήταν δημόσιος κίνδυνος, «υγιειονομικές βόμβες», κατέστρεφαν τον κοσμάκη και δεν είχε πει κανένας τίποτα;
Όχι βέβαια! Μια χαρά έκαναν αυτό που μπορούσαν (ή τους είχαν επιβάλει να κάνουν)…. ΧΩΡΙΣ!!! Και γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να συνεχίσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ΧΩΡΙΣ; Γιατί δεν μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν όπως δούλευαν τον περασμένο Νοέμβρη, Δεκέμβρη;;;;;
Δεν υπάρχει απάντηση· ή, πιο σωστά, οι «απαντήσεις» ανήκουν στην τακτική θα κάνουμε τα μυαλά σας νιανιά… «Τότε δεν υπήρχαν εμβόλια» θα πουν οι ηλίθιοι – ε, και λοιπόν; Ούτε τα τωρινά είναι εμβόλια!!!
Το πραγματικό πρόβλημα των αφεντικών του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ΔΕΝ είναι (και ποτέ δεν ήταν) ο πραγματικός κίνδυνος απ’ τον τσαχπίνη· γι’ αυτό, άλλωστε, φρόντισαν να τον φουσκώσουν σε βαθμό κακουργήματος. Το πραγματικό πρόβλημά τους είναι πως όταν «επαγγελματίες της υγείας», εργαζόμενοι στην βιομηχανία «τους», απορρίπτουν έμπρακτα την θεραπευτική αξία των δηλητηρίων «τους», είναι από δύσκολο έως απίθανο να πείσουν όλους τους υπόλοιπους… Γι’ αυτό και εκδηλώνουν ένα σαδιστικό μίσος προς εκείνους κι εκείνες που (στο Θέαμα του Θανάτου) εξυμνούσαν μέχρι προχτές. Η τελευταία «υπηρεσία» που απαιτούν απ’ αυτούς της «πρώτης γραμμής του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» είναι να γίνουν όλοι διαφημιστές της γενετικής μηχανικής!
Αυτή είναι άλλωστε η σχέση που έχει παγιωθεί εδώ και χρόνια ανάμεσα στις φαρμακομαφίες και κάμποσες ιατρικές ειδικότητες: οι πρώτες δωροδοκούν και τα μέλη των δεύτερων γίνονται πλασιέ… Πώς, λοιπόν, να ανεχτούν τώρα τα αφεντικά αυτήν την υποδειγματική ανταρσία, την απόρριψη της δηλητηριασμένης «σωτηρίας»;
Οι βιοηθικοί (και όχι μόνο οι ντόπιοι) κάτι τραυλίζουν περί «ισορροπίας ανάμεσα στα ατομικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες απ’ την μια μεριά και στην κρατική φροντίδα απ’ την άλλη»…. Απευθύνονται σε ηλίθιους ή/και προσπαθούν να εξαθλιώσουν διανοητικά όσους περισσότερους μπορούν: όπου και όποτε θεσπίστηκαν, αναγνωρίστηκαν ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες ήταν ΠΑΝΤΑ εναντίον της όποιας κρατικής εξουσίας· όχι σαν περίσσευμα από δαύτην!!! Αναγνωρίστηκαν για να περιορίσουν την άσκησή της· όχι για να διαπραγματεύονται μαζί της, και μάλιστα από θέση αδυναμίας!!!
Συνεπώς και μόνο η κατασκευή μιας «ζυγαριάς» σημαίνει, ωμά και ύπουλα, το τέλος τους!
(Τι να πούμε για τα “συνδικαλιστικά όργανα” των νοσοκομειακών; Οι ψευτοτρίπλες τους είναι αντικειμενικά συνεταίρος του συμπλέγματος…)